بعضی از مردم بر این باورند که چنان غرق در گناه و پلیدی‌اند که دیگر راهی به سوی خدا ندارند. اما غافل‌اند از اینکه خداوند، مهربانی‌ای فراتر از یک مادر دارد. اگر کودکی در چاله‌ای بیفتد و آلوده شود، هرگز تردیدی به دل راه نمی‌دهد که مادرش او را دوست ندارد. بی‌درنگ به سوی مادرش می‌رود و می‌گوید: «مادر، من کثیف شده‌ام، لطفاً مرا تمیز کن.» چرا باید گمان کنیم که مادری که خود مخلوق خداست، از خدا مهربان‌تر است؟ چگونه ممکن است به سوی خدا بشتابیم و او ما را در آغوش نگیرد؟

ای داود، اگر روی‌گردانان از من، می‌دانستند که چگونه منتظرشان هستم، چقدر با آن‌ها مدارا می‌کنم و چه اشتیاقی به ترک معصیت‌هایشان دارم، بدون شک از شوق به سوی من آمدن، جان می‌دادند و بند بند وجودشان از محبت من از هم می‌گسست.

@khosravinet