روایت مورد نظر این‌گونه است:

«مَنِ استَوَى‏ یَوماهُ‏ فَهُوَ مَغبونٌ، وَ مَن کانَ غَدُهُ شَرَّ یَوماهُ فَهُوَ مَلعونٌ، وَ مَن لَمْ یَتَفَقَّدِ النُّقْصانَ فی نَفسِهِ دامَ نُقصانُهُ، وَ مَن کانَ إلی النُّقصانِ فَالموتُ خَیرٌ لَهُ مِنَ الحَیاةِ.»

«کسی که دو روزش مساوی باشد، مغبون (زیان‌کار) است؛ و کسی که روز بعدش بدتر از روز قبلش باشد، ملعون (نفرین‌شده) است؛ و کسی که به کاهش و نقصان خویش توجه نکند، نقصانش ادامه خواهد یافت؛ و کسی که به سمت نقصان پیش برود، مرگ برای او بهتر از زندگی است.»

این روایت از حضرت امام جعفر صادق (علیه‌السلام) نقل شده است و در کتاب «مصباح الشریعة» آمده است.

سند:
1. مصباح الشریعة ، باب 100، صفحه 9
2. بحارالانوار، جلد 71، صفحه 172

این حدیث به طور کلی بر اهمیت پیشرفت و بهبود مستمر در زندگی انسان و نیز پرهیز از رکود و پسرفت تأکید دارد.

ارادتمند
امیر مهرداد خسروی